بدون فن غزل بی کنایه می گویم ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد گفتند عصر واقعه آزاد شد فرات (تقدیم به جوانان حضرت زینب (س)) شاعر شکست خورده طوفان واژه هاست معراج چشم های شما آتشم زدند در انزوای خودم با تو عالمی دارم تصویر صحن خلوت و باران نگفتنی ست(تقدیم به بانوی شهر آینه ها حضرت معصومه س) دو رکعت نشسته در ازدحام حرم رویای نا تمام نفس نیزه و شمشیر و سپر بند آمد ابن سیرین را خبر کن، خواب شیرین دیده ام هر سال یک دهه دل من شور میزند سیب ها روی خاک غلطیدند این خانه بی دلیل ترک برنداشته است اگر اشاره کنی کائنات می لرزد (غزلی نذر حضرت زهرا(س)) لایمکن الفرار از عشق چشم من محو ضریحی که نمی دیدم شد تبسم محزون (به سید مرتضی آوینی) ای کاش در این بیت بسوزم کهکشان ها نخی از وصله ی نعلین علی ست