0 امتیاز
93 بازدید
در توضیح و تفسیر توسط
معنی بیت:

کند کوتاه دست از زلف و از لعل شکر خندش

نداند کاین دو هندو، پاسبانند قندش را

1 پاسخ

0 امتیاز
توسط (28.4هزار امتیاز)
ویرایش شده توسط
پدر، خواهد ببرّد زلفکان چون کمندش را

پسر حیران، که چون سازد گرفتاران بندش را

کند کوتاه، دست از زلف و از لعل شکر خندش

نداند کاین دو هندو، پاسبانانند قندش را

سپندش خال و دودش زلف و آتش، پرتو رویش

عبث بی‌دود می‌خواهی بر این آتش، سپندش را

نکرده هیچ ابرو خم به قطع زلف می‌ماند

کمانداری که داد از دست ار پیچان کمندش را

صبوحی آنقدر نگذاشت آن زلف تا برجا

که گیری یک شب و بوسی دو لعل نوشخندش را

این غزل در دیوان شاطر عباس صبوحی به نام گرفتاران ثبت شده. به نظر بنده زیبایی های ظاهری پسری نوجوان را به نظم کشیده است. در بیت مذکور زلف و دهان به دو هندو یا راهزن تشبیه شده اند که به جای دزدی، از زیبایی و شیرینی چهره  ی معشوق نگهبانی می کنند.
به پرسش و پاسخ (گوهرین) خوش آمدید، اینجا مکانی برای پرسش سوال و دریافت پاسخ از دیگر کاربران این مجموعه است. برای استفاده از تمامی امکانات لطفا ثبت نام نمایید.

345 سوال

297 پاسخ

60 دیدگاه

128 کاربر

سوالات مشابه

0 امتیاز
2 پاسخ 165 بازدید
سوال شده نوامبر 18, 2022 در توضیح و تفسیر توسط شیرین
0 امتیاز
1 پاسخ 32 بازدید
سوال شده دسامبر 14, 2023 در توضیح و تفسیر توسط بی نام
0 امتیاز
2 پاسخ 281 بازدید
+1 امتیاز
2 پاسخ 72 بازدید
...