سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۵۴
برو به گوهر
دردیست به دل که هیچ بهبودش نیست
جز وصل تو از هیچ دوا سودش نیست
هستی تو طبیب درد بیچاره دلم
وز هر دو جهان غیر تو مقصودش نیست
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۵۵
برو به گوهر
رنجور غم عشق تو بهبودش نیست
بی وصل تو از هیچ دوا سودش نیست
گفتم که مگر عاقبتم محمودست
بیچاره جهان طالع مسعودش نیست
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۵۶
برو به گوهر
بی روی تو ای نگار آرامم نیست
وز لعل لبان تو دمی کامم نیست
جانم به لب آمد از خمار شب هجر
مشکل که شراب هجر در جامم نیست
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۶۰
برو به گوهر
بیداد فلک بر دلم از حد بگذشت
بر ریش فراق مرهم از حد بگذشت
پرسی ز من ای دوست که چونی از غم
ای دوست چه گویم که غم از حد بگذشت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۶۲
برو به گوهر
در بندگیت طاقم و با درد تو جفت
ز الماس مژه درّ زمین خواهم سفت
از دست جفای چرخ و از جور رقیب
در بستر ایمنی نمی یارم خفت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۶۳
برو به گوهر
دردیست مرا نهان نمی یارم گفت
درّیست وصال تو نمی یارم سفت
عمریست که این بنده ی بیچاره ی تو
طاقست ز صبر و هست با درد تو جفت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
برو به گوهر
در دیده خال روی تو جا بگرفت
در دل قد چون سرو تو مأوا بگرفت
از لعل لب تو آتشی بس سوزان
ای نور دو دیده بین که در ما بگرفت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۶۵
برو به گوهر
مرغ دل من هوای یاری نگرفت
و این دست مرا شبی نگاری نگرفت
یک دم به میان نیامد آن سرو سهی
تا عاقبت الامر کناری نگرفت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۶۶
برو به گوهر
هرگز دل من بی تو قراری نگرفت
روزی ز میان تو کناری نگرفت
بر باد خیال نقش رویت صنما
خون شد دل و دست من نگاری نگرفت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۶۸
برو به گوهر
شب تا به سحر میان خونم ز غمت
چون اشک ز دیده سرنگونم ز غمت
پرسی ز من خسته که چونی ز غمم
در من نگر و ببین که چونم ز غمت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
برو به گوهر
زین بیش روا مدار بر من ستمت
دل شاد کنم دمی که مردم ز غمت
مردم ز غمت دمی دم ای عیسی دم
باشد که شوم زنده به فرخنده غمت
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
برو به گوهر
جز وصل توأم هیچ نمی باید هیچ
جز یاد توأم هیچ نمی باید هیچ
هیچست دهان تنگت ای جان و دلم
زان لب بجز از هیچ نمی خواهد هیچ
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
برو به گوهر
درد دل من لعل تو درمانش باد
دل بسته آن پسته خندانش باد
در عهد وصال اگر نوازد ما را
صد جان جهان به عید قربانش باد
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۲
برو به گوهر
بر خاطرت از خاک رهی گرد مباد
وین آتش اشتیاق ما سرد مباد
دردی دارم ز هجرت ای جان و جهان
درمان دل منی تو را درد مباد
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۴
برو به گوهر
دیدم صنمی به قد چو سرو آزاد
چون نرگس تازه گل رخی حور نژاد
صد خار جفا دمیده پیرامن او
همسایه بد خدای کس را مدهاد
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
برو به گوهر
آن کیست که او از لب جانان طلبد
بر درد دلش ز وصل درمان طلبد
مشکل نشدست راه هجرانش هنوز
زان روی چنین وصل من آسان طلبد
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
برو به گوهر
مسکین دل من چو وصل جانان طلبد
اینست مراد دلم و آن طلبد
در عهد وصال روی تو جان و جهان
از بهر فدای دوست فرمان طلبد
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۷۹
برو به گوهر
بربود دل از من صنمی سیمین خد
زان روی که حسن اوست بیرون از حد
رویش چو گلست در چمن می دارش
در حفظ خود از بلای هم صحبت بد
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۸۱
برو به گوهر
سرو قد تو هزار دستان دارد
بر روی چو گل هزار دستان دارد
از شیوه گری در شکن هر زلفی
صد شیوه و صد هزار دستان دارد
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۸۲
برو به گوهر
زلفت چو بنفشه پیچ و تابی دارد
لعل تو چو آتشست و آبی دارد
گفتم که چو چشم تو نباشد مستی
گفتا که به هر گوشه خرابی دارد