سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۲
برو به گوهر
بر روی توأم خسته ولی بسته جگر
بر حال من خسته دل انداز نظر
در بحر غمت غریق گشتم جانا
بر ساحل ذوقی ز منت نیست خبر
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۵۳
برو به گوهر
رنگ رخ تو گلست و لعل تو شکر
نقل لب تو نبات و نقل تو شکر
قند و شکر و نبات فرع لب تست
حقّا که تو خود قندی و اصل تو شکر
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۰
برو به گوهر
ای دل بنشین و با غم یار بساز
چون گل بشدت ز دست با خار بساز
دل گفت از این بیش نمی یارم ساخت
گفتم چه کنی برو بناچار بساز
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۱
برو به گوهر
ای سرو قد تو راست پرورده به ناز
چون هست به ناز نیست بر ماش نیاز
بر مردم دیده ابرویت محرابیست
در محرابی چگونه باشد دو نماز
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۳
برو به گوهر
در دیده خیال تست ما را شب و روز
تا کی شوم ای دوست به وصلت پیروز
گفتا که منم شمع و تویی پروانه
بر شمع جمال من تو حالی می سوز
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۴
برو به گوهر
ای زلف تو بر رخ تو همچون شب و روز
ما از تو بعیدیم به عید نوروز
هم عید خجسته باد و هم نوروزت
بازآی و نشین به گلشن جان افروز
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۵
برو به گوهر
در دیده خیال تست ما را شب و روز
تا کی شوم ای دوست به وصلت پیروز
گفتا که منم شمع و تویی پروانه
می ساز و ز پرتو جمالم می سوز
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۶
برو به گوهر
دل بسته آن پسته دهانست هنوز
جان در پی آن سرو روانست هنوز
در حسرت دیدار تو ای جان و جهان
خون جگر از دیده روانست هنوز
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۶۷
برو به گوهر
جانا دل من بر سر عهدست هنوز
عهدی که ببست با تو نشکست هنوز
مجروح شد از خار جفایت دل و نیست
در باغ وصال بر گلش دست هنوز
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۱
برو به گوهر
من دل به تو داده ام نکو می دارش
زنهار که بیش از این مکن آزارش
بر دلشده رحم کن تو ای دوست چو نیست
جز لطف تو ای دوست کسی غمخوارش
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۳
برو به گوهر
گل کیست به نزد عارض چون سمنش
گر لاف زند برون کنم از چمنش
گر پیش لبش غنچه دهن بگشاید
چون باد بیایم و بدرّم دهنش
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۵
برو به گوهر
ای دیده بختم شده گریان چون شمع
وی رشته جانم شده سوزان چون شمع
از آتش دل خون جگر می بینی
بر روم روان به سان باران چون شمع
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۶
برو به گوهر
من سوخته در فراق یارم چون شمع
با درد دل و گریه زارم چون شمع
از آتش غم که در دلم می سوزد
خوناب ز دیده چند بارم چون شمع
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۷
برو به گوهر
زردم ز فراق روی دلدار چو شمع
تا کی بودم دیده خونبار چو شمع
تو خفته و من خراب و گریان همه شب
تا صبح به بالین تو بیدار چو شمع
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۷۸
برو به گوهر
بر روی دلم نشسته بین گرد فراق
جانم به لب آمدست از درد فراق
چون لشکر هجر تو چنین خونریزست
بیچاره دلم نیست همآورد فراق
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۰
برو به گوهر
ای لاله روی نوبهاری نازک
گل را نبود چون تو عذاری نازک
تا دست و نگارست نیفتاده بود
در دست کسی چون تو نگاری نازک
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۱
برو به گوهر
افتاده مرا دیده به یاری نازک
دل بسته به روی گلعذاری نازک
ای دل که کشی بار نگاری نازک
یک روی جهان دشمن و کاری نازک
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۲
برو به گوهر
در باغ برهنه گشتی ای شاهد شنگ
رفت از رخ گل ز شرم اندام تو رنگ
اندام تو چون آب حیاتست و دلت
در سینه سیمین تو پیداست چو سنگ
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۶
برو به گوهر
از عکس رخ تو گل و گلزار خجل
از رنگ لب لعل تو گلنار خجل
از پیش قد و قامت تو سرو سهی
یکباره نگویم که دو صد باره خجل
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۱۸۷
برو به گوهر
در صبح رخ دوست نیاز آرد دل
در طاق دو ابروش نماز آرد دل
بنوازدم از دولت وصلش شبکی
زین بیش بگوی تا نیازارد دل