سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۱
برو به گوهر
تا چند ز هجر تو زبون بنشینم
در دیده خود میان خون بنشینم
در آینه بین جمال و انصاف بده
بی روی تو ای نگار چون بنشینم
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۲
برو به گوهر
تا دیده شد از شب وصالت محروم
وز حسن جمال با کمالت محروم
المنة لله که به هر درد فراق
چشمم نشد از خیل خیالت محروم
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۳
برو به گوهر
ما دیده به زلف سرکشت دربستیم
وز نرگس مخمور تو دایم مستیم
در پای تو افتاده چو گیسوی توئیم
واندر طلبت نهاده جان در دستیم
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۶
برو به گوهر
ما داد دل دوست ازین پس ندهیم
دل را دگر از دست به هرکس ندهیم
عشق رخ تو بحر محیطست و دلم
درّیست گرانمایه به هر خس ندهیم
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۵۹
برو به گوهر
در هجر رخت دلم ملولست ز جان
زین بیش مرا به جان شیرین مرسان
صبرم به غم روی تو امکان نبود
دریاب مرا به وصلت ای جان و جهان
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۱
برو به گوهر
ای با غم روی تست دلشاد جهان
بی روی توأم دیده مبیناد جهان
کی بگسلد از غمت جهان تا باشد
چون با غم روی مهوشت زاد جهان
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۴
برو به گوهر
ذوقی دگرست وقت گل می خوردن
همچون درمش ورق به گرد آوردن
وآنگه به سر ماه رخی سرو قدی
از روی طرب نثار بر وی کردن
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۶
برو به گوهر
ای چشمه چشم ما به چشمت روشن
بستان امید ما به رویت گلشن
با وصل خودم صلح ده ای دیده من
با جنگ فراق تو ندارم جوشن
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۷
برو به گوهر
ای دیده به دیدار جمالت روشن
ایوان دل از شمع وصالت روشن
تاریک جهانست به چشمم بی تو
ای خانه چشمم به خیالت روشن
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۸
برو به گوهر
ای شخص ضعیف دیده را گریان کن
بر آتش شوق سینه را بریان کن
گر گویدت ای دل که بشو دست ز جان
نوعی که رضای دوست باشد آن کن
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۶۹
برو به گوهر
جانا به شب وصال پیکار مکن
بر پشت دلم بیش ز غم بار مکن
تو مردمک چشم جهان بین منی
از روی کرم میل به آزار مکن
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۱
برو به گوهر
ببرید ز من نگار مسکین دل من
مهجور شد از وصال مسکین دل من
ننواخت مرا شبی به وصلش چه کنم
زان روی چنین شدست مسکین دل من
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۲
برو به گوهر
درمانده به کار خویش مسکین دل من
در زخم فراق ریش مسکین دل من
تا بو که شراب وصل او نوش کند
ای خورده هزار نیش مسکین دل من
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۳
برو به گوهر
در عشق تو مبتلاست باز این دل من
مانند کبوترست و باز باز این دل من
در عرصه میدان وصالت خواهد
اسب طرب و نشاط باز این دل من
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۴
برو به گوهر
چشمت که کرشمه می کند با دل من
حل می نکند ز وصل خود مشکل من
مهر تو سرشته اند گویی ز ازل
ای نور دو دیدگان من با دل من
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۵
برو به گوهر
تا کی بود از غمت بلا بر دل من
تا چند نهی داغ جفا بر دل من
زین بیش منه که طاقتم طاق شدست
بار غم و غصّه دلبرا بر دل من
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۷
برو به گوهر
انصاف ندارد این بت دلبر من
جان رفت و دلم برد و ندارد سر من
گر برگذرم بر سر کویش گوید
ای بی سر و پا برو میا بر در من
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۷۸
برو به گوهر
از غمزه مست دوست در خوابم من
وز تاب شب هجر تو در تابم من
در کوچه وصل تو منم در تک و پوی
وز تاب شب هجر تو در تابم من
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۲
برو به گوهر
ای گشته دلم ز دست هجران پر خون
تا چند کشم غم ز جفای گردون
بر جور و جفای چرخ دل بنهادم
تا خود فلک از پرده چه آرد بیرون
جهان ملک خاتون : رباعیات
شمارهٔ ۲۸۳
برو به گوهر
گفتم چه کنی دوای دل گفتا به
ور به نشود دلم بدو گفتا به
گفتم که بچینم از لبش شفتالو
گر سیب زنخ به ما رسد گفتا به