سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۲
برو به گوهر
چون طبع تو با یار جفا می ورزد
دل در غم تو ز بیم جان می لرزد
گیرم که جهان بجز وصل تو نیست
انصاف بده همه جهان این ارزد؟
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۴
برو به گوهر
دریاب دلی را که به داغت سوزد
زان پیش که خط از پر زاغت سوزد
افروز چراغ دل و گر نی فردا
با من همه روغن چراغت سوزد
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۵۹
برو به گوهر
با من ز تو یادگار جز درد نماند
دور از تو ز من جز نفسی سرد نماند
هجری که ز من خون جگر خورد بزیست
صبری که مراعات دلم کرد نماند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۲
برو به گوهر
ای دوست مخور خون غم اندوزی چند
خوش باش و مده دل به بد آموزی چند
با ماه به وصال خود شبی چند بساز
کاین حسن نماند بجز از روزی چند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۳
برو به گوهر
با چشم چگونه اشگ دارد پیوند؟
بودیم چنان هر دو بهم روزی چند
صد قطره سرشگ خون ز چشم افگندم
امروز که او چو اشگم از چشم فگند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۴
برو به گوهر
بیش از مه رخسار تو پرتو نخرند
وآن عشوه گرم تو نو از نو نخرند
وآنها که ز عشق در جوال تو بدند
صد توبره ریش از تو یک جو نخرند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۶
برو به گوهر
یارم سر سرو سایه ور می شکند
بر برگ سمن سنبل تر می شکند
سوز دل و آب چشم گریان مرا
می داند و می بیند و بر می شکند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۸
برو به گوهر
در کوی توام سینه پر سوز افگند
وز روی توام دور بدآموز افگند
امید نبودم که بدین روز افتم
شبهای غم توام بدین روز افگند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۶۹
برو به گوهر
بر درگه وصل یار سرهنگانند
بی سیمان را ز در برون می رانند
در صدر وصال او گرم ننشانند
آخر دل خسته را ز من نستانند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۰
برو به گوهر
هر کو شرف خدمت تو بگزیند
فارغ شود از جهان و خوش بنشیند
والله که مبارک شود آن کس را روز
کز اول بامداد رویت بیند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۱
برو به گوهر
لعل لبت ار به بوسه سرکش نبود
از دست تو یک پای بر آتش نبود
جانا به لب مسیح وآنگاه به چشم
کار ملک الموت کنی خوش نبود
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۲
برو به گوهر
مگذار که سودم به زیان در برود
و آوازه جورت به جهان در برود
جانا ز پی بوس و کناری که نبود
شاید که دل من به میان در برود
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۳
برو به گوهر
دوش ار چه دلم ز درد هجران پر بود
اندیشه من درازی شب بفزود
سودا زده می شدم و لیکن دم صبح
در کار خلاصم ید بیضا بنمود
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۵
برو به گوهر
تن کیست که با وصل تو دمساز شود
دل کیست که با عشق تو همراز شود
گر بوی غمت به دل رسد نصره زنان
جان رقص کنان به پیش غم باز شود
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۶
برو به گوهر
یارم چو گه خشم کم آزرم شود
سردیم بگوید آنگهی گرم شود
با من دل او بی سببی سخت گرفت
یارب سببی کن که دلش نرم شود
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۷
برو به گوهر
هر کو به جهان غمخور زلف تو شود
دلتنگ تر از چنبر زلف تو شود
وآن دل به طمع غمخور زلف تو شود
دانی چه کند در سر زلف تو شود؟
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۷۹
برو به گوهر
دل گر چه همه ساله جمالت خواهد
وآید به بر تو تا وصالت خواهد
این بار به خدمت تو زان آمد دل
تا عذر قدمهای خیالت خواهد
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۸۳
برو به گوهر
خورشید رخت شبی که وصل آراید
با پرتو او ستاره پیدا ناید
وان روز که از هجر دری نگشاید
در روز مرا ستاره می بنماید
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۸۷
برو به گوهر
برخاست دلم تا دگری بگزیند
گفتم بنشین که یار از من بیند
آمد غم تو گفت بدو بنمایم
برخاستنی که تا زید ننشیند
مجیرالدین بیلقانی : رباعیات
شمارهٔ ۹۱
برو به گوهر
جانم به سر زلف مشوش بگذار
خوش باش و مرا به عیش ناخوش بگذار
دل گر چه از آن تست آبش بمکن
این خانه . . . از برای آتش بگذار