سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۳۶۰۹۶ گوهر پیدا شد:
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۰۹
برو به گوهر
آن دیده که دیدن تو بودی کارش
از گریه تباه می‌شود مگذارش
وان دل که به تو بود همه بازارش
در حلقهٔ زلف توست نیکو دارش
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۱
برو به گوهر
ترکم چو کمان کشید کردم نگهش
دیدم مه و عقربی به زیر کلهش
مه بود رخش عقرب زلف سیهش
وز عقرب در قوس همی رفت مهش
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۲
برو به گوهر
ای عقرب زلفت زده برجانم نیش
تیر قد تو مرا برآورده ز کیش
شد خط تو توقیع سلاطین ز آن روی
سرخ است و توکلت علی الله معنیش
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۴
برو به گوهر
من مهستی‌ام بر همه خوبان شده طاق
مشهور به حسن در خراسان و عراق
ای پور خطیب گنجه از بهر خدا
مگذار چنین بسوزم از درد فراق
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۵
برو به گوهر
تا کی ز غم تو رخ به خون شوید دل
و آزرم وصال تو به جان جوید دل
رحم آر کز آسمان نمی‌بارد جان
بخشای که از زمین نمی‌روید دل
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۶
برو به گوهر
ای رنج غم تو برده و خوردهٔ دل
اندیشهٔ تو به ناز پروردهٔ دل
یاد لب تو نقش نهان‌خانهٔ جان
نور رخ تو شمع سراپردهٔ دل
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۷
برو به گوهر
زین سان که فتاد هجر در راه ای دل
ترسم که نبری جان ز غمش آه ای دل
باری چو نه‌ای غائب از آن ماه ای دل
عذر من مستمند می‌خواه ای دل
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۱۸
برو به گوهر
ای آروزی روان وای داروی دل
با گونهٔ تو گونهٔ گل شد باطل
نقش صنم چین به بر توست خجل
بُتگر نکند پیکر نقشت …
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۰
برو به گوهر
برخیز و بیا که هجره پرداخته‌ام
وز بهر تو پردهٔ خوش انداخته‌ام
با من به شرابی و کبابی در ساز
کین هر دو ز دیده و ز دل ساخته‌ام
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۱
برو به گوهر
هر جوی که از چهره به ناخن کندم
از دیده کنون آب درو می‌بندم
بی‌آبی روی بود ار یک چندم
آب از مژه بر روی آن می‌بندم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۲
برو به گوهر
من عهد تو سخت سست می‌دانستم
بشکستن آن درست می‌دانستم
ای دشمنی‌ای دوست که با من ز جفا
آخر کردی نخست می‌دانستم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۳
برو به گوهر
لعل تو مزیدن آرزو می‌کُنَدَم
می با تو کشیدن آرزو می‌کندم
در مستی و مخموری و در هشیاری
چنگ تو شنیدن آرزو می‌کندم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۴
برو به گوهر
رفت آن که سری پر از خمارش دارم
چون جان دارم گهی که خوارش دارم
بر آمدنش چنان امیدم یارست
گوئی که هنوز در کنارش دارم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۶
برو به گوهر
ای فاختهٔ مهر چون به تو درنگرم
زیبائی طاوس به بازی شمرم
با خندهٔ کبک چون در آئی ز درم
دل همچو کبوتری بپرّد ز برم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۲۷
برو به گوهر
دل کو که به نامه شرح غم آغازم
یا جان ز درد با سخن پردازم
از بی‌دلی و بی‌خبری کاغذ و کلک
می‌گیرم و می‌گریم و می‌اندازم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۲
برو به گوهر
هر شب ز غمت تازه عذابی بینم
در دیده به جای خواب آبی بینم
و آنگه که چو نرگس تو خوابم ببرد
آشفته‌تر از زلف تو خوابی بینم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۵
برو به گوهر
ما بندگی آن رخ زیبات کنیم
و آزادگی طرهٔ رعنایت کنیم
شطرنج غمت مدام چون ما بازیم
باید که دلت نرنجد ار مات کنیم
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۷
برو به گوهر
زلفین تو سی زنگی و هر سی مستان
سی مستان‌اند خفته در سیمستان
عاج است بناگوش تو یا سیم است آن
ز آن سیمستان بوسه کنم از سی مَسِتان
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۳۸
برو به گوهر
چشم و دهن آن صنم لاله رخان
از پسته و بادام گرفتست نشان
از بس تنگی که دارد آن چشم و دهان
نه خنده در این گنجد و نه گریه در آن
مهستی گنجوی : رباعیات
رباعی شمارۀ ۱۴۱
برو به گوهر
دی خوش پسری دیدم اندر زوزن
گر لاف زنی ز خوبرویان زو زن
او بر دل من رحم نکرد و زن کرد
خود داد منش ستاند زو زن