سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۲۴۳۴۸ گوهر پیدا شد:
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۰
برو به گوهر
با دژآگاه (‌نادان و بی‌تربیت‌) مرد همراز مباش‌.
با خشمگین مردم همره مباش‌.
با خلج (‌پوچ و پست‌) مردم هم‌سگالش (‌هم‌مشورت‌) مشو
با بسیارخواسته مرد (‌متمول‌) هم‌خورش مباش.
سگالش مکن با خلج مرد زفت
مگو با دژآگاه راز نهفت
ابا خشمگین مرد همره مباش
هم آواز مرد دژ آگه مباش‌
مشو هیچ همباز پرخواسته
که گردد ترا خواسته کاسته
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۱
برو به گوهر
با مست مرد هم‌خورش مشو.
مشو هم‌خور و خفت‌بامست‌مرد
که آمیزش مست رنجست و درد
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۲
برو به گوهر
از بدگوهر مرد، و بد تخمه مرد افام مستان و مده‌، چه وخش گران باید دادن و همه گاه به درخانهٔ تو بایستد و همیشه پیامبر به درگاه تو برپای دارد و ترا زیان گران از وی باشد.
به بدگوهران وام هرگز مده
چو دادی بر آن خواسته دل منه
هم از بدنژادان و بدگوهران
مکن‌ وام کش هست و خشی گران
پی زر دراستد همی بر درت
پیمبر فرستد همی در برت
زیان‌ها بسی هست از ایدر ترا
مکن وام از مرد بدگوهرا
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۳
برو به گوهر
دشن چشم (‌بدچشم‌) مرد به یاری مگیر.
مشو هیچ با مرد بدچشم یار
که بدچشم مردم نیاید به کار
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۴
برو به گوهر
بر ارشکین (‌حسود) مرد خواسته منمای‌.
به رشکاوران هیچ منمای زر
بپرهیز از سیزک بی‌هنر
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۵
برو به گوهر
اندر پادشاهان وژیر ( گزیر، چاره و تدبیر) به دروغ به پایان مبر.
چو پیدا شدت نزد شاهان فروغ
نگر تا نگویی بدیشان دروغ
سخن جز به آیین دانش مگوی
که نزد شهان باشدت آبروی
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۶
برو به گوهر
از سیزک (‌خبرچین‌) و دروغ مرد سخن مشنو.
مکن گوش هرگز به مرد دروغ
که در گفته‌هایش نبینی فروغ
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۷
برو به گوهر
به بادافره بر مردمان کردن‌، ورندک (‌برنده - تندرو) مباش‌
به بادافره اندر مشو تند و تیز
کسی را به گیتی میازار نیز
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۲۸، ۲۹
برو به گوهر
اندر خوردن با مردم همچشمی و پیکار مکن‌، مردم را مزن‌.
مشو در خورش باکسان هم‌نبرد
دل میزبان را میاور به درد
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۰
برو به گوهر
گاه را مکوش‌.
به بیگاه کوشش مکن بهر جاه
که جاه است بسته به هنگام و گاه
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۱
برو به گوهر
با آزادچهره ‌مرد (‌نجیب مرد) کارآگاه و زیرک و خوش‌خیم‌مرد، همپرسشی (‌صحبت‌) کن و دوست باش‌.
همان زیرک و مرد آزادچهر
سخن پرس و پیش آر آواز نرم
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۲
برو به گوهر
به نبرد بسیار بیندیش که بار گران با تو نباشد.
شوی چون به پیکار جنگاوران
نگر تا نباشدت بار گران
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۳‌
برو به گوهر
از کینه‌ور مرد پادشاه (‌صاحب‌نفوذ) دور باش‌.
ز دارای کین‌توز دوری گزین
همان به که نشناسدت مرد کین
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۴
برو به گوهر
با دبیر مرد همال (‌خصم‌) مباش‌.
سخنگوی داننده را دوست گیر
بپرهیز از خشم مرد دبیر
مزن پنجه با مرد دانش‌پژوه
مهل تات دشمن شوند این گروه
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۵‌
برو به گوهر
با مرد یاوه گوی راز خود آشکار مکن‌.
مکن راز با مردم یاوه کوی
که رازت پراکنده سازد به کوی
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۶
برو به گوهر
‌پیشگاه مرد دانا را گرامی دار و از وی سخن پرس و سخنش بشنو
بر مرد داننده خاموش باش
سخن‌ پرس‌ و دیگر همه گوش‌ باش
خردمند استاده در پیشگاه
نگر تا چه گوید به بیگاه و گاه
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۷
برو به گوهر
به هیچ کس دروغ مگوی.
دلت را ز نیکو سخن ده فروغ
میالای هرگز دهان از دروغ
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۸
برو به گوهر
کسی که او را شرم نیست ازش خواسته مگیر.
اگر وام خواهی ز یاران بخواه
ز بی‌شرم زر خواستن نیست راه
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۳۹
برو به گوهر
چشم آگاه را به هیچ چیز گرو منه‌.
کسی کش به چیز تو چشمست تیز
گروگان منه در برش هیچ چیز
ملک‌الشعرای بهار : ارمغان بهار
فقرۀ ۴۰
برو به گوهر
نه به راست نه به دروغ سوگند مخور.
ز سوگند خوردن ‌سخن کاستست
مخور گر دروغ‌ است‌ اگر راستست