سوره فتح دعای نصر دعای توسل
عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۶
برو به گوهر
ای چون علم بلند در صحرائی
وی چون شکر شگرف در حلوائی
زان میترسم که بدرگ و بدرائی
در مغز تو افکند دگر سودائی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۱۷
برو به گوهر
ای چون علم سپید در صحرائی
ای رحمت در رسیده از بالائی
من در هوس تو میپزم حلوائی
حلوا بنگر به صورت سودائی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۲
برو به گوهر
ای داده مرا چو عشق خود بیداری
وین شمع میان این جهان تاری
من چنگم و تو زخمه فرو نگذاری
وانگه گوئی بس است تا کی زاری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۳
برو به گوهر
ای دام هزار فتنه و طراری
یارب تو چه فتنه‌ها که در سر داری
ای آب حیات اگر جهان سنگ شود
والله که چون آسیاش در چرخ آری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۲۶
برو به گوهر
ای دشمن جان و جان شیرین که توئی
نور موسی و طور سینین که توئی
وی دوست که زهره نیست جان را هرگز
تا نام برد از تو به تعیین که توئی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۰
برو به گوهر
ای دل تو و درد او اگر خود مردی
جان بندهٔ تست اگر تو صاحب دردی
صد دولت صاف را به یک جو نخری
گر یک دردی ز دست دردش خوردی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۱
برو به گوهر
ای دل چو به صدق از تو نیاید کاری
باری میکن به مفلسی اقراری
اینک در او دست به دریوزه برآر
درویش ز دریوزه ندارد عاری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۳
برو به گوهر
ای دل چه حدیث ماجرا می‌جوئی
من با توام ای دل تو کرا می‌جوئی
ور زانکه ندیده‌ای کرا می‌جوئی
ور زانکه بدیده‌ای چرا می‌جوئی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۷
برو به گوهر
ای دوست ز من طمع مکن غمخواری
جز مستی و جز شنگی و جز خماری
ما را چو خدا برای این آوردست
خصم خردیم و دشمن هشیاری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۳۸
برو به گوهر
ای دیده تو از گریه زبون می‌نشوی
ای دل تو این واقعه خون می‌نشوی
ای جان چو به لب رسیدی از قالب من
آخر بچه خوشدلی برون می‌نشوی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۰
برو به گوهر
ای ساقی از آن باده که اول دادی
رطلی دو درانداز و بیفزا شادی
یا چاشنیی از آن نبایست نمود
یا مست و خراب کن چو سر بگشادی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۱
برو به گوهر
ای ساقی جان که سرده ایامی
آرام دل خستهٔ بی‌آرامی
مستان تو امروز همه مخمورند
آخر به تو بازگردد این بدنامی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۳
برو به گوهر
ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی
ور زانکه گلی تو پس چرا می‌رنجی
آخر نه صبا مشاطهٔ گل باشد
این طرفه که از لطف خدا می‌رنجی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۴
برو به گوهر
ای شادی راز تو هزاران شادی
وز تو به خرابات هزار آبادی
وان سرو چمن را که کمین بندهٔ تست
از خدمتت آزاد و هزار آزادی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۵
برو به گوهر
ای شمع تو صوفی صفتی پنداری
کاین شش صفت از اهل صفا می‌داری
شبخیزی و نور چهره و زردی روی
سوز دل و اشک دیده و بیداری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۶
برو به گوهر
ای صاف که می شور و چنین می‌گردی
بنشین و مگرد اگر چنین می‌گردی
...
تو بر قدم باز پسین می‌گردی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۷
برو به گوهر
ای طالب دنیا تو یکی مزدوری
وی عاشق خلد ازین حقیقت دوری
ای شاد بهر دو عالم از بی‌خبری
شادی غمش ندیده‌اش معذوری
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۴۹
برو به گوهر
ای قاصد جان من به جان میارزی
جان خود چه بود هر دو جهان میارزی
این عالم کهنه آن ندارد بی‌تو
آن از تو ذلب کنم که آن میارزی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۲
برو به گوهر
ای کمتر مهمانیت آب گرمی
کز لذت آن مست شود بی‌شرمی
ای خالق گردون به خودم مهمان کن
گردون به کجا برد به آب گرمی
مولوی : رباعیات
رباعی شمارهٔ ۱۷۵۵
برو به گوهر
ای ماه برآمدی و تابان گشتی
گرد فلک خویش خرامان گشتی
چون دانستی برابر جان گشتی
ناگاه فروشدی پنهان گشتی