عبارات مورد جستجو در ۵۹۵۱۸ گوهر پیدا شد:
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۶
چون نگردم گرد سر تا پای او چون گردباد؟
پاکدامانی که می‌بینم بیابان است و بس
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۷
بید مجنونیم، برگ ما زبان‌ خامشی است
گل بچین از برگ ما، احوال بار ما مپرس
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۶۹
سنگ و گوهر، دیدهٔ حیران میزان را یکی است
امتیاز کفر و ایمان از من مجنون مپرس
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۵
زینت ظاهر چه کار آید دل افسرده را؟
نقش بر دیوار زندان گر نباشد گو مباش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۶
شمع بر خاک شهیدان گر نباشد گو مباش
لاله در کوه بدخشان گر نباشد گو مباش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۷
ای صبح مزن خندهٔ بیجا، شب وصل است
گر روشنی چشم منی، پرده‌نشین باش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۸
یاد از نگاه گیر طریق سلوک را
در عین آشنایی مردم، رمیده باش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۷۹
صحبت شبهای میخواران ندارد بازگو
چون ز مجلس می‌روی بیرون، لب پیمانه باش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۰
بی‌محبّت مگذران عمر عزیز خویش را
در بهاران عندلیب و در خزان پروانه باش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۲
چون تاک اگرچه پای ادب کج نهاده‌ایم
ما را به ریزش مژهٔ اشکبار بخش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۳
ای آن که پای کوه به دامن شکسته‌ای
یک ذرّه صبر هم به من بیقرار بخش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۸۶
برهمن از حضور بت، دل آسوده‌ای دارد
نباشد دل به جا آن را که در غیب است معبودش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۲
دل بی‌طاقتی چون طفل بدخو در بغل دارم
که نتوانم به کام هر دو عالم داد تسکینش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۴
می‌کند مستی گوارا تلخی ایّام را
وای برآن کس که می‌آید درین محفل به هوش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۵
ساحلی نیست به از شستن دست از جانش
آن که سیلاب ز پی دارد و دریا درپیش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۹۹۷
حاصل من چو مه نو ز کمانخانهٔ چرخ
تیرباران اشارت بود از شهرت خویش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۳
ای که می‌جویی گشاد کار خود از آسمان
آسمان از ما بود سرگشته‌تر در کار خویش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۶
از گهرسنجی این جوهریان نزدیک است
که ز ساحل به صدف باز برم گوهر خویش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۰۷
ریخت از رعشهٔ خجلت به زمین ساغر خویش
ما و دریا چو نمودیم به هم گوهر خویش
صائب تبریزی : تکبیتهای برگزیده
تک‌بیت شمارهٔ ۱۰۱۰
چون سرو در مقام رضا ایستاده‌ام
آسوده خاطرم ز بهار و خزان خویش