شما که بیت اول را ننوشته اید تا معنی کنیم اما اگر منظورتان بیت اول سوال قبلی است یعنی این رباعی خیام:
از آمدن بهار و از رفتن دی
اوراق وجود ما همی گردد طی
می خور! مخور اندوه که فرمود حکیم
غمهای جهان چو زهر و تریاقش می
میشود اینطور معنی کرد که با گذشت زمان و گذر فصل ها،عمر ما هم می رود و به آخر می رسد بنابراین اگر غمهای زمانه به تو هجوم آوردند،می بنوش که غمهای جهان مثل زهر کشنده هستند اما پادزهری برای آنها وجود دارد و آن پادزهر می یا شراب می باشد.