این مصرع در رباعی از باباافضل کاشانی آمده که می توانید در لینک زیر در سایت گوهرین بخوانید:
https://gowharin.ir/gowhar/50816
الحی القیوم دو صفت از صفات ذات باری تعالی است که "الحی" به معنای" زنده" و "القیوم" به معنای "قائم به ذات خویش" است. این دو صفت به صورت با هم، در سه آیه از آیات قرآن آمده است:
1. بقره، آیه 255: اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ....یعنی: هیچ معبودى نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است، و موجودات دیگر، قائم به او هستند.
2. آل عمران، آیه 2: اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ.... یعنی: معبودى جز خداوندِ یگانه زنده و پایدار و نگهدارنده، نیست.
3. طه، آیه 111 : وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّومِ وَ ... یعنی: و (در آن روز) همه چهرهها در برابر خداوند حىّ قیوم، خاضع مىشود.