این داستانی حکیمانه است در توحید باریتعالی و قدرت آفرینش از حکیم سنائی.معنی بیت اول:شخص نادانی شتری را در حال چرا دید.از او پرسید چرا اینقدر ناموزون و نامتناسب و کج و معوج هستی؟ شتر جواب دندان شکنی به نادان عیبجو می دهد. در ادامه ی داستان شتر به فرد نادان می گویدتو داری از نقاش یعنی خداوندی که مرا به این شکل آفریده عیب جویی می کنی.
به ظاهرم نگاه نکن که گردن دراز و کژیهایم را ببینی تو راه رفتن درستم را ببین.خداوند من را از روی مصلحت این شکلی آفریده است.اگر کژی در ظاهرم هست امااین کژی دلیل داشتن عیب در من نیست.
در ادامه شتر سر و گوش خر را مثال می زند که چه متناسب آفریده شده اند.سپس از ابرو می گوید که کمی قوس دارد و کژی در آن هم دیده می شود اما نگهبان دوچشم است برای دیدن روشنایی ها.شتر می خواهد بگوید که به ظواهر با چشم خرد نگاه کنید تا حقیقت را دریابید.هر چیزی بنا به مصلحتی به شکلی خاص آفریده شده است.پس از خالق ایراد نگیرید.در این جهان راحتی و رنج،زشتی و زیبایی و امثالهم در کنار هم وجود دارند.حقیقت را دریابید و هرچه را خداوند افریده با چشم دل بنگرید.
ابلهی دید اشتری به چرا
گفت نقشت همه کژست چرا
گفت اشتر که اندرین پیکار
عیب نقاش می‌کنی هش‌دار
در کژی‌ام مکن به نقش نگاه
تو زمن راه راست رفتن خواه
نقشم از مصلحت چنان آمد
از کژی راستی کمان امد
تو فضول از میانه بیرون بر
گوش خر در خور است با سرِ خر
هست شایسته گرچت آمد خشم
طاق ابرو برای جفتی چشم
هرچه او کرده عیب او مکنید
با بد و نیک جز نکو مکنید
دست عقل از سخت بنیرو شد
چشم خورشیدبین ز ابرو شد
زشت و نیکو به نزد اهل خرد
سخت نیک است از او نیاید بد
به خدایی سزا مر او را دان
شب و شبگیر رو مر او را خوان
آن نکوتر که هرچه زو بینی
گرچه زشت آن همه نکو بینی
جسم را قسم راحت آمد و رنج
روح را راحت است همچون گنج
لیک ماری شکنج بر سر اوست
دست و پای خرد برابر اوست