نادان همه جا با همه کس آمیزد
چون غرقه به هر چه دید دست آویزد
با مردم زشت نام همراه مباش
کز صحبت دیگدان سیاهی خیزد
شاعر: سعدی
جناب سعدی به شخص نادان اشاره دارد که بدون تفکر و اندیشه با هرکسی چه صالح و چه ناصالح، هم صحبت و همنشین می شود.نادان را به غریقی تشبیه کرده که برای نجات خویش به هرچیزی چنگ می اندازد و نصیحت می کند که با مردم بدنام همراهی و همنشینی مکن تا مثل آنها نشوی چون در این صورت شبیه کسی می شوی که خود را به اجاق سیاهی بمالد، دوده های اجاق به سرو رویش می مالند و او را هم سیاه می کنند.همنشینی با بدان باعث می شود که از آنها تاثیر بپذیری.