این بیت اشاره می کند که جهان همواره به شکلی نمی ماند که چیزی در جای خود نباشد، و در نهایت و بر اساس گذشت زمان کائنات هر چیزی را در جای خود قرار می دهد.
اما احتمالا این نمی تواند تلاش اجزا هستی را انکار کند. شاید این اتفاق بر اساس کنش های اجزا شکل می گیرد و بدون کنش صحیح شاید به نتیجه نرسد.