معنی شعر بهلول و داهی از سنایی

Question

با سلام لطفا کسی میتونه این شعر حکیم سنایی را ترجمه کنه؟

گفت بهلول را یکی داهی

جبه‌ای بُرد بخشمت خواهی

گفت خواهم دویست چوب بر او

گفت چوبت چه آرزوست بگو

گفت زیرا که در سرای غرور

راحت از رنج دل نباشد دور

از پی آنکه در سرای سپنج

هیچ راحت نیافت کس بی‌رنج

اندرین منزل فریب و غرور

راحت از رنج دل نبینم دور

جبّهٔ مرد زهد و سنت اوست

زانکه تصحیف جبّه جنّة اوست

جبّهٔ بُرد را چه خواهم کرد

جبّه‌ای بخش نام او آورد

زانکه اندر سرای راحت و رنج

از پی نام خود نه از سرِ خنج

هرچه گردون به خلق بسپردست

نام جمله به نزد من بردست

راز این کلبه نفس غمّازست

عقل کل گنج‌خانهٔ رازست

چه ستانی ز دست آنکس قوت

که کند درس علم مات یموت

Answer 1

این شعر داستانی است در مورد جواب سنجیده و زیرکانه ی بهلول به شخصی که شاید قصد دست انداختن او را داشته است.سنایی می گوید روزی شخص رند و زیرکی به بهلول گفت: من می خواهم یک جبه(لباس) از جنس برد به تو ببخشم.(پارچه ی برد بسیار مرغوب و گرانبها بود.)بهلول به او گفت پس همراه با این بخشش، ۲۰۰ضربه ی چوب هم به من بزن.مرد گفت برای چی باید ۲۰۰ ضربه به تو بزنم؟بهلول جواب داد زیرا توی این دنیا هیچ چیز بدون رنج به دست نمی آید.۲۰۰چوب برای اینکه رنج به دست آوردن جبه را حس کنم.

جبه ای که به تن می کنیم چندان ارزشی ندارد، انسان باید لباس زهد و تقوی به تن کند و نفس اماره را کنترل نماید تا از هوی و هوس دور بماند.

Comments

من این قسمت را متوجه نشدم که بهلول به ازای لباس دویست ضربه چوب خواست که آن مرد زیرک به او بزند یا او به آن مرد زیرک بزند؟ ممنون بابت معنی خوبتون

---

سلام، بهلول گفت ۲۰۰ ضربه چوب به من بزن تا بفهمم جبه راحت نصیب من نشده است.چون هیچ چیزی بدون رنج و زحمت به دست نمی آید.البته این برداشت من از این داستان است.