یعنی کسی که فکرمیکند مردم دنیا مشکلی ندارند، از گرفتاریهای آنها خبر ندارد و از دور شاهد زندگی مردم است.چنین شخصی به کسی می ماند که از دور آتش درخشانی را می بیند و از دیدن آن لذت می برد و نمی داند این آتش،حاصل برق آسمانی است که در خرمن و محصول کشاورزی افتاده و در یک دم آن را به خاکستر بدل نموده است.این بیت من را به یاد این ضرب المثل می اندازد: سیر از گرسنه خبر ندارد و سواره از پیاده.