این جهان بی‌وفا را بر گزید و بد گزید
لاجرم بر دست خویش ار بد گزید او خود گزید
هر که دنیا را به نادانی به برنائی بخورد
خورد حسرت چون به رویش باد پیری بروزید
گشت بدبخت جهان و شد به نفرین و خزی
هر که او را دیو دنیاجوی در پهلو خزید
دیو پیش توست پیدا، زو حذر بایدت کرد
چند نالی تو چو دیوانه ز دیو ناپدید
گر مکافات بدی اندر طبیعت واجب است
چون تو از دنیا چریدی او تو را خواهد چرید
قصیده ای از ناصرخسرو
شاعر در مورد دنیاطلبی و مضرات آن می گوید.دنیا را به دیوی تشبیه کرده که در صورت دوستی با او،انسان خوار و بدبخت می شود.می گوید هرکاری بکنی به خودت برمی گردد.اگر دنیا را خواستی و از آن بهره مند شدی، دنیا هم از تو بهره خواهد گرفت و تو را خواهد چرید.دیو همان شیطان است که باعث گمراهی و بدبختی انسان ها می شود.