دانست چو با او به شکایت سخنم هست
بر جست و به یک بوسهٔ شیرین دهنم بست

چون شرم ز عریان شدنم در بَرِ او بود
شد اخگر سوزنده و برْ پیرهنم جست

تب دارم و شادم که اگر یار در اید
باور نکند تا نکشد بر بدنم دست

هر آه که در حسرتش از سینه برآمد
زندانی ی ِ من بود که از بندِ تنم رست

این بی خبران در طلب مستی ی ِ جامند
غافل که نگاه تو شراب است و منم مست

فارغ منشین! بوسه ز لب خواه، نه گفتار
کاندر نگه گرم، هزاران سخنم هست

«سیمین بهبهانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir