احمد شاملو : ترانه‌های کوچک غربت
آخر بازی
عاشقان ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
در صفت زن خوب
زن‌شناسم به روی همچو نگار مهدی اخوان ثالث : زمستان
شکار (یک منظومه)
۱ پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
قدر هستی
سرو خندید سحر، بر گل سرخ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۷
ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۴۳
از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۶
هم نظری هم خبری هم قمران را قمری اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۶
خوش وقت عاشقان که بمعشوق همبرند منوچهری دامغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۵۳
فغان ازین غراب بین و وای او شاطرعباس صبوحی : غزلیات
نقطه خال تو
روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است نهج البلاغه : خطبه ها
ترجمه خطبه 64 نهج البلاغه - شتافتن به سوى اعمال پسنديده
حمد و سپاس، خداوندى را که پیشى نجسته است صفتى یا حالى از او، صفت یا حالى دیگر را. بدین معنى، که اول باشد پیشتر از آنکه آخر باشد و آشکار باشد پیشتر از آنکه نهان باشد. جز او، هر چه نام وحدت دارد، اندک و بیمقدار است و جز او هر عزیزى ذلیل است و جز او هر نیرومندى ناتوان است و جز او هر مالکى بنده است و جز او هر دانایى، نوآموزى است و جز او هر توانایى، گاه تواناست و گاه ناتوان، و جز او هر شنوایى، آوازهاى خفیف و لطیف را نشنود و فریادهاى درشت گوشش را کر کند و هر آواز، که از او دور باشد نتواند شنید. جز او، هر بینایى از دیدن رنگهاى پنهان و اجسام لطیف نابیناست. و جز او، هر آشکارى در نهان نیست و جز او، هر نهانى آشکار نباشد. آن چیزها که آفریده نه براى آن است که بر سلطه و قدرت خود بیفزاید و نه به جهت بیم از حوادث روزگار و نه به خاطر یارى جستن در دفع همتایى جنگجو یا شریکى توانگر یا ضدى برترى جوى، بلکه موجودات همه و همه پروردگان او هستند و بندگانى بى مقدار. در اشیاء حلول نکرده، که توان گفت در درون آنهاست و از آنها دور نیست، که توان گفت جدا از آنهاست. تدبیر کارها و آفریدن موجوداتى، که در آغاز آفریده، او را خسته و مانده نکرده است. و هرگز در آفرینش ناتوان نشده که از آن باز ایستد. در آنچه قضا رانده و مقدر کرده، شبهه اى در او راه نیافته، بلکه همواره قضایى بوده است استوار و علمى محکم و فرمانى ثابت و برقرار. اوست امید همگان در عین خشم و عقوبت و با وجود نعمتهایى که ارزانى مى دارد همگان از او بیمناک اند. سعدی : در نیایش خداوند
سرآغاز
به نام خداوند جان آفرین جامی : سلامان و ابسال
بخش ۶۳ - حکایت سؤال و جواب حکیم که حلال زاده کیست و نشانه آن چیست
از حکیمی کرد شاگردی سؤال مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۵
برگذری درنگری جز دل خوبان نبری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۴
عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۳
بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداری‌یی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۲
ای دل نگویی چون شدی؟ ور عشق روزافزون شدی غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
تیغ از نیام بیهده بیرون نکرده کس ملا مسیح پانی پتی : رام و سیتا
بخش ۳۹ - ملاقات رام با سهیل وقت برگذشتن سهیل از آسمان به زمین
چو مژده یافت زان اقبال جمشید سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مقام اهل توحید
مکن در جسم و جان منزل، که این دونست و آن والا
آخر بازی
عاشقان ملک‌الشعرای بهار : کارنامهٔ زندان
در صفت زن خوب
زن‌شناسم به روی همچو نگار مهدی اخوان ثالث : زمستان
شکار (یک منظومه)
۱ پروین اعتصامی : مثنویات، تمثیلات و مقطعات
قدر هستی
سرو خندید سحر، بر گل سرخ مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۷
ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی اوحدالدین کرمانی : الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
شمارهٔ ۴۳
از دل خبری دیدهٔ غمّاز آورد مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۶
هم نظری هم خبری هم قمران را قمری اسیری لاهیجی : غزلیات
شمارهٔ ۱۹۶
خوش وقت عاشقان که بمعشوق همبرند منوچهری دامغانی : قصاید و قطعات
شمارهٔ ۵۳
فغان ازین غراب بین و وای او شاطرعباس صبوحی : غزلیات
نقطه خال تو
روزه دارم من و افطارم از آن لعل لب است نهج البلاغه : خطبه ها
ترجمه خطبه 64 نهج البلاغه - شتافتن به سوى اعمال پسنديده
حمد و سپاس، خداوندى را که پیشى نجسته است صفتى یا حالى از او، صفت یا حالى دیگر را. بدین معنى، که اول باشد پیشتر از آنکه آخر باشد و آشکار باشد پیشتر از آنکه نهان باشد. جز او، هر چه نام وحدت دارد، اندک و بیمقدار است و جز او هر عزیزى ذلیل است و جز او هر نیرومندى ناتوان است و جز او هر مالکى بنده است و جز او هر دانایى، نوآموزى است و جز او هر توانایى، گاه تواناست و گاه ناتوان، و جز او هر شنوایى، آوازهاى خفیف و لطیف را نشنود و فریادهاى درشت گوشش را کر کند و هر آواز، که از او دور باشد نتواند شنید. جز او، هر بینایى از دیدن رنگهاى پنهان و اجسام لطیف نابیناست. و جز او، هر آشکارى در نهان نیست و جز او، هر نهانى آشکار نباشد. آن چیزها که آفریده نه براى آن است که بر سلطه و قدرت خود بیفزاید و نه به جهت بیم از حوادث روزگار و نه به خاطر یارى جستن در دفع همتایى جنگجو یا شریکى توانگر یا ضدى برترى جوى، بلکه موجودات همه و همه پروردگان او هستند و بندگانى بى مقدار. در اشیاء حلول نکرده، که توان گفت در درون آنهاست و از آنها دور نیست، که توان گفت جدا از آنهاست. تدبیر کارها و آفریدن موجوداتى، که در آغاز آفریده، او را خسته و مانده نکرده است. و هرگز در آفرینش ناتوان نشده که از آن باز ایستد. در آنچه قضا رانده و مقدر کرده، شبهه اى در او راه نیافته، بلکه همواره قضایى بوده است استوار و علمى محکم و فرمانى ثابت و برقرار. اوست امید همگان در عین خشم و عقوبت و با وجود نعمتهایى که ارزانى مى دارد همگان از او بیمناک اند. سعدی : در نیایش خداوند
سرآغاز
به نام خداوند جان آفرین جامی : سلامان و ابسال
بخش ۶۳ - حکایت سؤال و جواب حکیم که حلال زاده کیست و نشانه آن چیست
از حکیمی کرد شاگردی سؤال مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۵
برگذری درنگری جز دل خوبان نبری مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۴
عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۳
بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداری‌یی مولوی : غزلیات
غزل شمارهٔ ۲۴۵۲
ای دل نگویی چون شدی؟ ور عشق روزافزون شدی غالب دهلوی : غزلیات
شمارهٔ ۲۰۸
تیغ از نیام بیهده بیرون نکرده کس ملا مسیح پانی پتی : رام و سیتا
بخش ۳۹ - ملاقات رام با سهیل وقت برگذشتن سهیل از آسمان به زمین
چو مژده یافت زان اقبال جمشید سنایی غزنوی : قصاید
قصیدهٔ شمارهٔ ۷ - در مقام اهل توحید
مکن در جسم و جان منزل، که این دونست و آن والا
