دلم را این چمن زندان دلگیر است پنداری
صدای بلبلان، آواز زنجیر است پنداری

ز بس هر سو عمارت‌های چوبین قفس دارد
فضای این گلستان شهر کشمیر است پنداری

به خونریزی دل او آشنایی آنچنان دارد
که آن آیینه از فولاد شمشیر است پنداری

ز پیری شد سفید از بس که هر مو بر سر و رویم
به کف آیینه‌ام پیمانه‌ی شیر است پنداری

چنان لب را سلیم از گفتگو در انجمن بسته‌ست
که راز عاشقان محتاج تقریر است پنداری

«سلیم تهرانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir