آه ازین دمل که شد از سینه ی من آشکار
خون چو پیکان می چکد از غنچه ی پستان مرا

هردم شیری که از پستان مادر خورده ام
قطره قطره می کشد ایام از پستان مرا

دشمنی چون عشق دارم در قفای خود، ازان
سر برون کرده از روی سپر پیکان مرا