هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از حالتی از مستی و بی‌خودی سخن می‌گوید که در آن صدایش را از او گرفته‌اند و توان سخن گفتن را از دست داده است. او از ذوق و شوقی که در عالم غفلت داشته افسوس می‌خورد و از این که آن را از او گرفته‌اند، شکایت دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، تم غمگین و افسوس‌آمیز متن ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.
شمارهٔ ۴۷
آن بلبل مستم که خروشم بردند
ذوق سخن از لب خموشم بردند
در عالم غفلتم عجب ذوقی بود
افسوس که آن پنبه ز گوشم بردند
ذوق سخن از لب خموشم بردند
در عالم غفلتم عجب ذوقی بود
افسوس که آن پنبه ز گوشم بردند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
