هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از احساس ناامیدی، غم و اندوه خود سخن می‌گوید. او جهان را به چشم حسود تشبیه کرده و خود را آواره‌ای در این دنیا می‌داند. روز و شب برای او معنای خود را از دست داده‌اند و همه چیز برایش تاریک و غم‌انگیز است.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عمیق عاطفی و ناامیدی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد. درک کامل این احساسات نیاز به بلوغ عاطفی و تجربه زندگی دارد.
شمارهٔ ۵۸
چون چشم حسود است جهان برمن شور
آواره ی عالمم چو بیت مشهور
صبحم همه شام است، ولی شام فراق
روزم همه شب، ولی شب اول گور
آواره ی عالمم چو بیت مشهور
صبحم همه شام است، ولی شام فراق
روزم همه شب، ولی شب اول گور
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
