ز دست درد مجنون مشربان را در بیابانها
به دامن می رسد مانند گل چاک گریبانها

مبادا خار خواهش دامن دل را به چنگ آرد
در این گلشن به رنگ غنچه جمع آرید دامانها

چرا شیرین نباشد گفتگوی شکرین لعلی
که می ریزند در بزمش به ساغر شیرهٔ جانها