هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غمگین از بیدل، شاعر فارسی‌زبان، سروده شده است. شعر به بیان درد و رنج عشق، غم و اندوه، و اشک‌های بی‌پایان می‌پردازد. تصاویر شاعرانه‌ای مانند اشک‌های خونین، غم‌های انباشته در سینه، و عشق ناکام به‌کار رفته‌اند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی، همراه با توصیفات احساسی و غم‌انگیز، برای درک و تجربه‌ی بهتر، مناسب مخاطبان با سن بالاتر است. همچنین، برخی از تصاویر شاعرانه ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال سنگین باشد.

شمارهٔ ۶۷۵

نه آسان زان سر کو عاشق بیدل برون آید
ز جوش گریه هیهات است پا از گل برون آید

مجسم گشته حسن معنی گلشن به آیینی
که بو از گل به رنگ لیلی از محمل برون آید

چنان در سینه ام بر روی هم بنشسته گرد غم
که اشک از چشم گریان مهره های گل برون آید

شبی کز یاد رخسارش کند دل مجلس آرایی
ز لب آهم چو دود شمع از محفل برون آید

نمی در سینه ام نگذاشت سوز غم مگر زین پس
ز چشمم در لباش اشک خون دل برون آید

همین دل مرد را در خاک و خون عجز غلطاند
برآید با دو عالم گر کسی با دل برون آید

ز فیض گریه بار غم شود چندان سبک جویا
که اشک از دیده گویی عقده های دل برون آید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۷۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۷۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.