هوش مصنوعی:
شاعر از رنج‌ها و غم‌های زندگی شکایت می‌کند و بیان می‌کند که با وجود تلاش‌ها و آه‌هایش، همچنان در تاریکی به سر می‌برد. او اشاره می‌کند که افراد با فضیلت در سختی به سر می‌برند و اوضاع ناعادلانه است، مانند طاووسی که پرهای زیبا دارد اما پاهایش زشت و ضعیف است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق غم و ناعدالتی در این شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سال قابل درک نباشد. همچنین، درک استعاره‌ها و نمادهای به کار رفته (مانند چراغ و طاووس) نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۱۰
مرا زمانه بسوزد بداغ غم تا چند
که چشم روشنم از دود داغ تاریک است
چراغ آه تو اهلی جهان کند روشن
ولی چه سود که پای چراغ تاریک است
اهل فضلند تیره روز و ضعیف
پای طاوس زشت و باریک است
پر طاوس را چراغ بسی است
لیک پای چراغ تاریک است
که چشم روشنم از دود داغ تاریک است
چراغ آه تو اهلی جهان کند روشن
ولی چه سود که پای چراغ تاریک است
اهل فضلند تیره روز و ضعیف
پای طاوس زشت و باریک است
پر طاوس را چراغ بسی است
لیک پای چراغ تاریک است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
