هوش مصنوعی:
در این شعر، شاعر از همزیستی خار و گل در گلزار شعر سخن می‌گوید و از مخاطب می‌خواهد که گلها را از باغ دیوان او بچیند. او بیان می‌کند که با رنج فراوان باغی از گل آراسته است و آنچه زیبا و دلنشین است (گل) به مخاطب تعلق دارد، در حالی که رنج و سختی (خار) از آن اوست.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از استعاره‌های پیچیده مانند 'خار و گل' و 'خون جگر' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.
شمارهٔ ۹۲
خار و گل باهم برآمد خاصه در گلزار شعر
ای سخن چین گل بچین از گلشن دیوان من
من بصد خون جگر باغ گلی آراستم
آنچه گل باشد تو را و آنچه خارست آن من
ای سخن چین گل بچین از گلشن دیوان من
من بصد خون جگر باغ گلی آراستم
آنچه گل باشد تو را و آنچه خارست آن من
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
