هوش مصنوعی:
شاعر از شب عیش و نوش سخن می‌گوید و از افروختگی ماه یاد می‌کند. او از ساقی می‌خواهد که شراب بدهد، زیرا فلک به کینه‌توزی آموخته است. سپس به اجل اشاره می‌کند که مانند برقی ویرانگر است و قبل از آنکه متوجه شویم، خرمن زندگی ما را می‌سوزاند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عمیق فلسفی و عرفانی درباره مرگ و گذرایی زندگی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال سنگین و نامفهوم باشد. همچنین اشاره به شراب‌خواری (به عنوان نماد عرفانی) نیاز به درک مناسب از ادبیات کهن فارسی دارد.
شمارهٔ ۱۶
ساقی شب عیش است و مه افروخته است
می ده که فلک بکینه آموخته است
دانی که اجل چه برق خرمن سوزیست
تا در نگری خرمن ما سوخته است
می ده که فلک بکینه آموخته است
دانی که اجل چه برق خرمن سوزیست
تا در نگری خرمن ما سوخته است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
