هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از می کهنه‌یار دیرین خود یاد می‌کند و بیان می‌دارد که بدون دختر رز (شراب)، عیش و آیین او کامل نیست. او از ساقی می‌خواهد که حور بهشتی به او ندهد، زیرا دلش به شراب شیرین و همشیره‌ی رز (شراب) تمایل دارد.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مضامین شراب و عیش است که در ادبیات کلاسیک فارسی به‌صورت نمادین برای بیان مفاهیم عرفانی به‌کار می‌رود. درک این مفاهیم نیاز به بلوغ فکری دارد و ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب باشد.
شمارهٔ ۳۲
ساقی می کهنه یار دیرین منست
بی دختر رز عیش نه آیین منست
گو حوریم مده که دل میطلبد « کذا »
همشیره رز که جان شیرین منست
بی دختر رز عیش نه آیین منست
گو حوریم مده که دل میطلبد « کذا »
همشیره رز که جان شیرین منست
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
