هوش مصنوعی:
شاعر در این ابیات از حالتی سخن می‌گوید که ساقی (معشوق یا شراب‌فروش) با مست کردن او از آفتاب رخش، او را از بلندای ذره‌وار به پستی کشانده است. سپس بیان می‌کند که تمام هستی‌اش مانند زر گداخته شد و با نابودی‌اش (نیست شدن)، در یک نظر دوباره هستی یافت.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و استفاده از نمادهای مانند شراب و مستی نیاز به درک بالاتری دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل‌درک است. همچنین، ظرافت‌های ادبی این متن برای مخاطبان با دانش ادبی پایین ممکن است نامفهوم باشد.
شمارهٔ ۳۵
ساقی که ز آفتاب رخ مستم کرد
چون ذره بلند میشدم پستم کرد
بگداخت چو زر زلاف هستیم تمام
چون نیست شدم بیک نظر هستم کرد
چون ذره بلند میشدم پستم کرد
بگداخت چو زر زلاف هستیم تمام
چون نیست شدم بیک نظر هستم کرد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
