هوش مصنوعی: در این متن، شاعر از تأثیر غم و عشق بر فرد سخن می‌گوید و بیان می‌کند که کسی که از غم عشق مدهوش شود، حتی اگر در درونش جوش‌وخروش داشته باشد، خاموش می‌ماند. همچنین، اشاره می‌کند که خندیدن در برابر غم، مانند خندیدن در بهشت در حالی که دوزخ غم وجود دارد، کاری است که تنها از عارفان و مجردان برمی‌آید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی مانند 'مجردان' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۴۶

ساقی ز غم تو هر که مدهوش شود
خاموش بود اگر چه در جوش بود

خندان چو گل بهشت با دوزخ غم
این کار مجردان خاموش بود
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.