هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از گنجینه‌ای درونی سخن می‌گوید که در سینهٔ افگار (اندوهگین) او جای دارد و آن را کافی می‌داند. او از زرپاشی ماه شرربار (ماه درخشان و شراب‌فام) به عنوان نمادی از زیبایی و وفور یاد می‌کند و بیان می‌کند که از هر دو جهان (دنیا و آخرت) تنها متاعی که برچیده‌اند، چشمی نگران و دلی بیدار است. این متن به ارزش‌های درونی و معنوی تأکید دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عرفانی و غنایی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. درک عمیق این شعر نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از ادبیات و فلسفه دارد.
شمارهٔ ۱۵
گنجینهٔ ما سینهٔ [افگار] بس است
زرپاشی آن ماه شرربار بس است
از هر دو جهان متاع برچیدهٔ ما
چشمی نگران و دل بیدار بس است
زرپاشی آن ماه شرربار بس است
از هر دو جهان متاع برچیدهٔ ما
چشمی نگران و دل بیدار بس است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
