هوش مصنوعی:
شاعر بیان می‌کند که به خاطر ریا و تظاهر در زندگی، خود را سوزانده و راه فقر را آموخته است. او نه توشه‌ای برای امروز دارد و نه برای فردا، و چشم‌امیدش تنها به بخشش و کرم الهی دوخته شده است.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب سنین بالاتر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای گروه‌های سنی پایینتر چالش‌برانگیز می‌کند.
شمارهٔ ۱۱۲
ما دلق ریای خویشتن سوخته ایم
تا طرز طریق فقر آموخته ایم
نی توشهٔ امروز نه فردا داریم
چشم از دو جهان بر کرمش دوخته ایم
تا طرز طریق فقر آموخته ایم
نی توشهٔ امروز نه فردا داریم
چشم از دو جهان بر کرمش دوخته ایم
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
