جگر پردرد و دل پر خونم، ای جان
بآب دیده گلگونم، ای جان

ندارم طاقت ایان فرقت
چه گویم من که بی تو چونم، ای جان؟

چه سازم؟ چاره دردم چه باشد؟
بران زلف و رخت مفتونم، ای جان

ندانم داروی دردم چه سازم؟
که در هجران تو مغبونم، ای جان

بهر حالی نمی دانم شب از روز
چنان واله، چنان مجنونم، ای جان

همیشه قامت من چون الف بود
ز سودایت کنون چون نونم، ای جان

اگر قاسم نبیند روی آن یار
بجان تو که بس محزونم، ای جان