درویش، که حرف او بصورت پنجست
هریک بمثابه ای که بیش از پیشست

دالست دلیل آنکه با درد بساز
گر بر تن تو هر سو مو صد نیشست

را، روی و ریا مکن، که این روی و ریا
رسوایی بیگانه و رنج خویشست

و اوست وداع غیر مولی کردن
وین کار چنین کار یکی بی خوشست

یا، یک دل و یک رنگ شو اندر ره عشق
یکتا نشود، هر آنکه او با خویشست

شین، آنکه کند شکر و شکایت نکند
وندر پی خصم خویش نیک اندیشست

آنرا که چنین پنج خصایل دادند
دریاب و درو گریز کو درویشست