هوش مصنوعی:
در این داستان، یک خارپشت در میان کوه‌ها پنهان شده و خود را با خارهایش محافظت می‌کند. او از مردم و حتی از خارهای خودش دوری می‌کند. در حالی که تشنه است، یک روباه او را می‌بیند و با حیله‌گری باعث می‌شود خارپشت سرش را از پناهگاهش بیرون بیاورد. روباه از این فرصت استفاده کرده و خارپشت را شکار می‌کند. پیام اصلی داستان این است که خودنمایی می‌تواند خطرناک باشد و فرد را در معرض آسیب قرار دهد.
رده سنی:
8+
این داستان با استفاده از حیوانات به عنوان شخصیت‌های اصلی و ارائه یک پیام اخلاقی ساده، برای کودکان و نوجوانان مناسب است. زبان آن ساده و قابل فهم است و مفهوم خودنمایی و عواقب آن را به شکلی غیرمستقیم آموزش می‌دهد.
بخش ۱۲ - حکایت
خارپشتی بد میان کوهسار
خویشتن را کرده پنهان زیر خار
در گریبان برده سر فارغ ز خلق
هم ز خارخویش خود را کرده دلق
در میان سنگلاخی تشنه لب
وز کمال تشنگی در عین تب
رو به جائع میان کوه و دشت
از برای طعمه ای میک رد گشت
میدوید از حیله هر سو جانور
ناگهش بر خار پشت آمد گذر
بر سرش کرد از حیل بولی روان
خار پشتک را بباران شد گمان
خسته را از تشنگی لب خشک بود
بهر باران سر برون آورد زود
جنبشش را دید روبه،شاد شد
در زمانش طعمه کرد،آزاد شد
خویشتن بنمود جان بر باد داد
از طریق خودنمائی، داد! داد!
خودنمایی کار مرد راه نیست
خودنما از درد دین آگاه نیست
خویشتن را کرده پنهان زیر خار
در گریبان برده سر فارغ ز خلق
هم ز خارخویش خود را کرده دلق
در میان سنگلاخی تشنه لب
وز کمال تشنگی در عین تب
رو به جائع میان کوه و دشت
از برای طعمه ای میک رد گشت
میدوید از حیله هر سو جانور
ناگهش بر خار پشت آمد گذر
بر سرش کرد از حیل بولی روان
خار پشتک را بباران شد گمان
خسته را از تشنگی لب خشک بود
بهر باران سر برون آورد زود
جنبشش را دید روبه،شاد شد
در زمانش طعمه کرد،آزاد شد
خویشتن بنمود جان بر باد داد
از طریق خودنمائی، داد! داد!
خودنمایی کار مرد راه نیست
خودنما از درد دین آگاه نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۱ - فی صفة الریا
گوهر بعدی:بخش ۱۳ - فی معرفة الریا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
