هوش مصنوعی:
عارف در این متن به مردی بخیل می‌گوید که بخل و خساست باعث دوری از خدا و بی‌بهرگی از نعمت‌های الهی می‌شود. او تأکید می‌کند که بخشش و فداکاری شرط رسیدن به رضایت الهی است و بخل نه‌تنها روزی را افزایش نمی‌دهد، بلکه انسان را از مقام مردانگی و کمال دور می‌سازد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی این متن نیاز به درک و تجربه‌ی کافی از زندگی دارد، بنابراین برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای کودکان قابل‌درک نباشد.
بخش ۱۶ - حکایت
عارفی خوش گفت با مردی بخیل:
ای بدست ناجوانمردی ذلیل
تا بخیلی چون زنان بی زهره ای
دایم از وصل خدا بی بهره ای
وصل او در بذل جانست، ای علیل
دور ازین دولت بود مرد بخیل
چون ز دستت بر نیاید نان دهی
پای بر سر همچو مردان کی نهی؟
ای دل، از هستی بجان جویای او
«لن تنالوا البر حتی تنفقوا»
روزی از بخلت نمی گردد زیاد
جان مکن در بخل چندینی زیاد
ای بدست ناجوانمردی ذلیل
تا بخیلی چون زنان بی زهره ای
دایم از وصل خدا بی بهره ای
وصل او در بذل جانست، ای علیل
دور ازین دولت بود مرد بخیل
چون ز دستت بر نیاید نان دهی
پای بر سر همچو مردان کی نهی؟
ای دل، از هستی بجان جویای او
«لن تنالوا البر حتی تنفقوا»
روزی از بخلت نمی گردد زیاد
جان مکن در بخل چندینی زیاد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۱۵ - در معرفت بخل
گوهر بعدی:بخش ۱۷ - در معرفت امل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
