هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از عشق، وفا و دیوانگی سخن می‌گوید. فضایی توصیف شده که در آن عشق و مستی بر ترس و تفرقه غلبه دارد. شاعر از تربت مستان به عنوان جایگاه وفا یاد می‌کند و دیوانگی را ریشه‌دار در این عالم می‌داند. همچنین اشاره‌ای به اسارت دل و رهایی در میانه این هیاهو دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با اشارات به مستی و دیوانگی، برای درک و تحلیل نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۴

بحر عشق است و وفا گوهر پاک است اینجا
کشتی چاره گران سینه چاک است اینجا

سیر بازار وفا محشر ارباب دل است
عالم تفرقه یک دامن پاک است اینجا

عالم امن و امان گوشه میخانه بس است
که نه بیم است و نه ترس است و نه باک است اینجا

مگذر از تربت مستان که نظرگاه وفاست
ذره خاک دل حوصله ناک است اینجا

دل دیوانه چرا غیرت مستان نکشد
رگ زنجیر جنون ریشه تاک است اینجا

رفت آنها که دلت صید چمن بود اسیر
بلبلی در قفس سینه چاک است اینجا
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.