هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به مفاهیمی مانند عشق، ناامیدی، رنج و امید می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند باده، آینه، گل و خارا برای بیان احساسات عمیق انسانی استفاده کرده است. متن بر این نکته تأکید دارد که رنج‌ها و شکست‌ها بخشی از مسیر رشد روحی هستند و امید حتی در تاریک‌ترین لحظات وجود دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۹۲

نظر به جوهر اصلی نه زشت مکتسبی است
که عیب زاده تصحیف باده عنبی است

فزود کام دل ما ز نا امیدی ما
فروغ گوهر عاشق زلال تشنه لبی است

شکست خاطر ما خانه زاد خاطر ماست
گواه نسبت خارا و شیشه حلبی است

ز جوش آینه باده صاف می گردد
کمال رتبه عاشق ز اوج بی ادبی است

غبار آیینه ما بهار خاطر ماست
گل شکفته گل باغ آرزو طلبی است

هزار زخم نمایان به حسرت ارزانی
علاج زخم نهان خنده های زیر لبی است

مشو زدولت بیدار ناامید اسیر
کلید قفل اثر با دعای نیمشبی است
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.