هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان دردها، رنج‌ها و عشق بی‌پاسخ می‌پردازد. شاعر از جفاها و ناملایمات زندگی می‌گوید و از این که کسی پاسخگوی رنج‌هایش نیست، شکایت دارد. او به عشق بی‌پاسخ اشاره می‌کند و از این که دلش در بند عشق است، می‌نالد. همچنین، به مفاهیمی مانند وفا، حیا، و روز جزا اشاره می‌شود.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند جفا، رنج، و عشق بی‌پاسخ ممکن است برای سنین پایین‌تر سنگین و نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۶۲۹

اجر جفا و مزد وفا را که می دهد
تاوان عمر رفته ما را که می دهد

سامان کشتیم زشکستن گذشت و رفت
ای ناخدا جواب خدا را که می دهد

خندید صبح و کام دل نوبهار داد
انعام ابر و مزد هوا را که می دهد

ما را ز بند حوصله آزاد کرده اند
زنجیربانی دل ما را که می دهد

جان نظاره عمر وفا قبله حیا
فردا جواب حسرت ما را که می دهد

کام نگاه حوصله سیماب پیشکش
داد دل شهید ادا را که می دهد

ای دورگرد کم نگه بی سخن بگو
ما پیشکش جواب خدا را که می دهد

ما را به جرم عشق شما می کشند های!
ما از شما جواب شما را که می دهد

ما بنده شما دل ما را که می کشد
روز جزا جواب شما را که می دهد

اجر دل جفا کش ما کشته شما
مزد کرشمه های شما را که می دهد

گرمی غلام لطف تو الفت اسیر تو
کام دل اسیر وفا را که می دهد
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.