هوش مصنوعی:
شاعر از یار خود می‌خواهد که او را با آفتاب مقایسه نکند، زیرا آفتاب با وجود گرمای خود، باعث پژمردگی بهار (یار شاعر) می‌شود. شاعر همچنین ابراز می‌کند که در خاک راه یارش جا گرفته است، به این امید که نسیم، غبار وجودش را به دامن یار برساند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاری است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نیاز دارد.
شمارهٔ ۱۹
به آفتاب برابر مساز یار مرا
که همنشین خزان می کنی بهار مرا
به خاک رهگذرت جا گرفته ام که نسیم
به دامن تو رساند مگر غبار مرا
که همنشین خزان می کنی بهار مرا
به خاک رهگذرت جا گرفته ام که نسیم
به دامن تو رساند مگر غبار مرا
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
