هوش مصنوعی:
متن شعری است که از می‌نوشی و باده‌گساری در طبیعت و همراهی با یاران گرمخون و رندان لاابالی سخن می‌گوید. شاعر از لحظات شاد و مستی در باغ و صحرا و گرمی نگاه یار یاد می‌کند.
رده سنی:
18+
متن شامل مضامین مرتبط با می‌نوشی و مستی است که برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نیست. همچنین، درک عمیق تر این نوع شعرها نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.
شمارهٔ ۶۲
جام لاله پر می شد وقت باده نوشیهاست
می پرست را امروز باغ دلگشا صحراست
وقت می خوری دیدم گرمیی ز چشم او
رند لاابالی را یار گرمخون صهباست
می پرست را امروز باغ دلگشا صحراست
وقت می خوری دیدم گرمیی ز چشم او
رند لاابالی را یار گرمخون صهباست
وزن: فاعلن مفاعیلن فاعلن مفاعیلن (مقتضب مثمن مطوی مقطوع)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
