۱۵۰ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۶۵

نو بهار آمد دلم فال شکفتن می زند
بوی گل بر آتش افسرده دامن می زند

نیست آسان خاطر جمعی پریشان ساختن
می گذارد برق تا خود را به خرمن می زند

اشک طوفان کوششی از بهر تعمیرم فرست
سیل بی پرواست طبل آرمیدن می زند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.