هوش مصنوعی:
شاعر از عشق و اندوه خود می‌گوید و چگونه یاد معشوقش او را به گریه می‌اندازد، گریه‌ای که حتی آتش را به گلستان تبدیل می‌کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌باشد.
شمارهٔ ۲۶۸
کی سر شوریده من فکر سامان می کند
چاکهای سینه ام کار گریبان می کند
شب به یاد روی آتشناک او در کنج غم
گریه ای دارم که آتش را گلستان می کند
چاکهای سینه ام کار گریبان می کند
شب به یاد روی آتشناک او در کنج غم
گریه ای دارم که آتش را گلستان می کند
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
