هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از زیبایی طبیعت و تأثیر آن بر روح و روان انسان سخن می‌گوید. او با توصیف لبخند طبیعت و زنده‌شدن دوباره‌اش، به شکوه خداوند و هماهنگی گل‌ها با این زیبایی اشاره می‌کند.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم شاعرانه و عرفانی است که برای نوجوانان و بزرگسالان قابل درک و لذت‌بردن است. همچنین، زبان آن ساده ولی عمیق است و نیاز به درک ادبی متوسط دارد.
شمارهٔ ۲۷۰
گاهی از نگه به رخم خنده می کند
چندانکه بیش می کشدم زنده می کند
نام خدا به خویش ببالید باغها
او را قبای گل چه برازنده می کند
چندانکه بیش می کشدم زنده می کند
نام خدا به خویش ببالید باغها
او را قبای گل چه برازنده می کند
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
