۱۵۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۲۸۵

تو را که از لب چون پسته قند می روید
نمک ز داغ من دردمند می روید

ز آب دیده مجنون برای دفع گزند
هنوز در ره لیلی سپند می روید

ز بار منت نشو و نما گریزان است
نهال همت عاشق بلند می روید
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۸۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.