هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و جنون ناشی از آن می‌گوید. او خود را مانند غباری می‌داند که آیینه‌دار سیاهی پیراهنش است و همواره با دشمن درگیر است. مسکن او در میان خاکستر است، همچون اخگری که در گلخن خانه دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عشق و جنون و استفاده از تمثیل‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. این شعر نیاز به درک ادبی و عاطفی بالاتری دارد.
شمارهٔ ۳۱۵
چون غبار آیینه دار آن سیه پیراهنم
کز جنون عشق دایم با گریبان دشمنم
مسکن من در سواد اعظم خاکستر است
همچو اخگر خانه زاد دودمان گلخنم
کز جنون عشق دایم با گریبان دشمنم
مسکن من در سواد اعظم خاکستر است
همچو اخگر خانه زاد دودمان گلخنم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
