تا به کی داری به ایران و به ایرانی امید
تا به کی گوئی که صبح دولت ایران دمید

تا به کی گوئی که آب رفته باز آید بجوی
تا به کی باید از این الفاظ بی معنی شنید

تا به کی باید که ملت را نمود اغفال و رنگ
تا به چند این ملت بی مغز را دادن نوید

مملکت یکباره استقلال خود از دست داد
شاهباز سروری از بام ایرانی پرید

یک نظر بنما به عدلیه ببین داور چه کرد
با تمام آن هیاهو با همه وعد وعید

گر نقاب از چهره این عدل بردارند خلق
رشته را بی پرده دست اجنبی خواهند دید

این هیاهو از برای خدمت ایران نبود
کرد از ما این سیاست عاقبت قطع امید

سال تاریخش شنیدم از سروش غیب گفت
داوری بی دادگر عدلیه را بر گه کشید