هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر با خطاب به چنگ (ساز موسیقی)، از حالت سرافکندگی و خشک‌بودن آن سخن می‌گوید و در عین حال، به زیبایی و جذابیت آن اشاره می‌کند. این شعر ترکیبی از توصیف و پرسش است و از تضاد بین خشکی و تر بودن برای بیان مفهوم استفاده می‌کند.
رده سنی:
16+
این شعر دارای مفاهیم عرفانی و ادبی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شاعرانه، فهم آن را برای گروه‌های سنی پایین‌تر دشوار می‌کند.
شمارهٔ ۱۷
ای چنگ، سرافگنده چو هر ممتحنی
در پای کشان زلف چو محبوب منی
گر حلق تراست خشک، پس در چه فنی؟
هم خشک زبانی تو و هم تر سخنی
در پای کشان زلف چو محبوب منی
گر حلق تراست خشک، پس در چه فنی؟
هم خشک زبانی تو و هم تر سخنی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
